Hayatınızda Bir Gün Bile Kadın Olmanın Ne Demek Olduğunu Düşündünüz mü? En Azından Bugün Düşünün

Merhaba sevgili Bizim Anadolu okuyucuları. Bir ayı daha arkamızda bıraktık. Şahsen zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlayamayacak kadar meşguldü bu ay. 8 Mart Dünya Kadınlar günü olması nedeniyle bu ayki yazımda sizlerle Nazım Hikmet Ran'ın yazmış olduğu bir şiiri paylaşmak istedim. Şiire geçmeden önce, gelin kadınlar günüyle ilgili yapmış olduğum araştırma sonuçlarına bakalım. Bugün bir çok ülkede kadınlar günü olarak kutlanmaktadır. Türkiye'de ilk kez 1921 yılında "Emekçi Kadınlar Günü" olarak kutlanmaya başlayan 8 Mart, 1975 yılında daha yaygın olarak kutlandı ve sokağa taşındı.

"Birleşmiş Milletler Kadınlar On Yılı" programında Türkiye de etkilenmiş, 1975 yılında "Türkiye 1975 Kadın Yılı" kongresi yapılmıştı. 1980 askeri darbesinden sonra dört yıl anılmadı 8 Mart. 1984'ten itibaren her yıl çeşitli kadın örgütleri tarafından Dünya Kadınlar Günü kutlanmaya başlandı.

Kadınlar 80'li yıllarda 8 Mart'ı izinli yürüyüş ve şenliklerle kutlayamamışlarsa da, küçük gruplar mütevazı kutlamalarını sürdürdüler. 90'lı yıllarda kadın kuruluşlarının sayı ve çeşitliliğinin artmasıyla beraber 8 Mart daha geniş bir katılımla kutlanır oldu.

Biliyor muydunuz?

Dünyadaki işlerin % 66'sı kadınlar tarafından görülüyor. Buna karşın kadınlar dünyadaki toplam gelirin ancak % 10'una sahipler. Dünya'daki mal varlığının ise % 1'ine sahipler.

Türkiye'den rakamlar

Şehirlerde evli kadınların % 18'i, köylerde de % 76'sı eşleri tarafından dövülüyor. Kadınların % 57,7'si evliliklerinin ilk gününde şiddetle karşılaşıyor. Aile içi suçların % 90'ını kadına karşı işlenen suçlar oluşturuyor. (Milliyet, 8 Mart 2001)

Gelelim Nazım Hikmet'in kadınlarla ilgili yazmış olduğu şiire:

Ve KADINLAR

Ve kadınlar,
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri,
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve karasabana koşulan
ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız..

Nazım HİKMET

Evet kadınlar... İster Anadolu topraklarında yaşıyor olsunlar, ister dünyanın ücra bir kösesinde, onlardır evin ve ailenin tüm yükünü sırtlayanlar. Onların sırtındadır çocukların büyütülmesi, ev işleri. Onlardır aile içinde şiddet görenler, onlardır savaş zamanlarında tacize ve tecavüze uğrayanlar. İkinci sınıf insan muamelesi görmüş ve hâlâ dünyanın bir çok yerinde görmektedirler. Nazım Hikmet çalışan, direnen, üreten, mücadele eden kadınlardan bahsediyor bu şiirinde. Onlar bizim anamız, avradımız, yarımız diyor.

Bitsin artık kadınlara karşı olan bu şiddet. Bu geri kafalılığı gelin yıkalım. Bugün sadece kadınlara karanfil verdiğimiz bir gün olmasın. Kadınlara karanfil yerine eşitlik, özgürlük ve değer verelim. Suçlu aramaktan çok çare arayalım. Daha güzel yarınlara dünyanın bütün kadınları!…

Mart 2008

Yazarın önceki yazıları:
Özdemir Asaf ve Yalnızlık
Aşk Şairi Ümit Yaşar
Attila İlhan'ın Şiiri
Yaşamak Bir Ağaç Gibi Tek ve Hür