 |
|
Yalçın
DİKER |
 |
|
Sevginin göz kamaştıran ışığından körelmiş bir halde, nereye gittiğini bilmeden, dahası nereye gittiğine de aldırmadan yürür gidersin. Ne geçmişin umurundadır, ne de hiçbir zaman ulaşamayacağını bildiğin geleceğin. *** Gün gelir hüzün sarar her yerini. Neye hüzünlendiğini bile bilemezsin bazen. Bir köşede büzülüp oturursun. Dahası içine düştüğün hüzünden keyif alır, hüznün karanlık dehlizlerinde belki de hiç gelmesini istemediğin bir umudu beklersin. Kendi hüznünü sever, içinde yarattığı boşluğa sığınırsın. Ne pırıl pırıl parlayan güneşe aldırırsın, ne de masmavi gökyüzünün altındaki o güzelim sularda dolaşan bembeyaz yelkenliye. *** Gün gelir için içine sığmaz. Önüne gelene sarılmak istersin. Adalelerinde adrenalini duyumsar, olmayan hedeflere koşup yapılamayanları yapmak isteğiyle yanıp tutuşursun. Enerjin hiç bitmeyecekmiş gibi gelir. Ne yorgunluk umurundadır o anda, ne sana garip garip bakan gözler. *** Gün gelir öfkeden kıpkırmızı kesilirsin. Gözlerin kararır, içindeki kurt benliğini ele geçiriverir. Öfkeni çıkaracak bir bahane arar ve mutlaka da bunu yaratacak bir neden bulursun. Öfken artık seni ele geçirmiştir; duvarları tekmeler, ağzına geleni kusarsın. Beyninle dilin, dilinle kalbin arasındaki bütün iletişim kesilir. Ne sonradan duyacağın pişmanlık önemlidir o anda, ne bunu ömür boyu ödeyebileceğinin korkusu. *** Gün gelir özlersin. Gözlerin dalıp gidiverir dünyanın bir tarafına. Kalbinde kırık dökük duygular, içinde çaresizliğin dayanılmaz acısı. Bir kere daha görebilecek miyim acaba diye merak edersin. Yoksa o, son görüşmemiz, son konuşmamız, son kucaklaşmamız mıydı diye korkarak düşünürsün. Ne yanındakiler yardım edebilirler sana, ne de o özlediğin. *** Gün gelir bıkarsın. Her şeyi bırakıp gidiversem mi dersin? Ne uğruna verdiğin savaşım kimsenin umurundadır, ne ideallerin için yaptıkların. İnsanlara artık uzaktan bakmayı, her şeyi ama her şeyi silivermeyi, yaşama yeniden başlamayı istersin. Öteki olmaktan, itilip kakılmaktan, ardından konuşulanları duymaktan usanmışsındır. Böyle zamanlarda ne yazacağın makale umurundadır, ne de onu okuyacak bir kaç kişi. *** Böyle anlarda
bir şarkı gelir hep aklıma:
Yazarın önceki
yazıları: |
|
