 |
Osman BOLULU Ana Sütüm Benim: Türkçe |
 |
|
Elektrometal (dijital) araçlar haberleşmeyi kolaylaştırdı. Geçiyorsunuz bilgisayarın başına, tuşlara basıyor, dünyanın her yerine ulaşıyorsunuz. Bir dokunuşla, evinizin penceresinden bakarmış gibi, bütün dünyayı görüyorsunuz. On binlerce km. ötedekiyle yüz yüze görüşebiliyorsunuz. Bilgisunar (internet) dünyayı küçülttü. Dünya, avucunuzun içinde. Aşamayacağınız bütün engeller yıkıldı. Hızlı akan, ister ve gerekleri çoğalan yaşamı, her yönüyle görmek ve anlamak için bilgisunar çok önemli bir kolaylık. Bu kolaylığın yarattığı fırsat, yaşamın yakalanamamış yanlarını anlamak, çözülememiş sorunlarını çözmek için mi kullanılıyor? İnsanoğlu fırsatları, yararına da zararına da kullanır. Kurnazlara, at oynatacağı bir alan mı açıldı diye ürküleniyordum. Ne yazık ki korkum gerçekleşti. Bilgisunar yazarlığı ve dergileri türedi. Yazarlar arasına sığınmış/yamanmış kimileri; dağda çobanın ırlaması gibi, ezgisi bozuk türküsünü çığırıyor. Başkalarını çarpıtarak yansılıyor. Birinin izleğinden koşmayı yol almak sanıyor. Şuradan buradan apardığı bilgi/izlenim kırıntılarını, gelişigüzel aktarmakla yetiniyor. Çalakalem, aklına eseni özel duygulanımlarını yazanlara açık ne çok gazete, dergi var ki oralarda döktürüp duruyorlar. Önce kendisini, sonra nerede, hangi koşul ve konumda olduğunu keşfedemeyenler, gerçek yazarlara ön alıyor, yazmak eyleminin içi boşaltılıyor. Yazmak eylemi: Yazar: İnsanın acısını, sevincini söyleyen ağzı; yazarlar, düşünürler ve sanatçılardır. İnsanlık değerleri olarak ne varsa elimizde, onların üretimi, bize bağışıdır. Her yazar, kendisini yazar: Dünyaya, insana, olgulara kendi evreninden bakar. Dıştan algıladıklarını, beyninin tezgâhında dokuyup (düşünüş endüstrisi) üstüne kendi damgasını vurduktan sonra, sanat ürünü olarak sunar yazın alanına. Bir yazarın düşüncesi, duyarlıkları, yaşama bakış ve yazış biçemi, öz yaşamının derinliklerinden alır özsuyunu. Buradan bakınca yazara; derininde yatan kişilik etmenleriyle yazarın ürünlerinin örtüştüğünü görürsünüz. Yazarın o dipteki duyarlığının edim ve tutumunun ipuçları ürünlerindedir. Her yazar, kendisini yazarken, gerçekte kendi ekin (kültür) ikliminin türküsünü söyler. Toprağının, insanının acısıyla kıvranır, sevinciyle kanatlanır. Bilgisunar yazarları, henüz başlangıçta, giderek doğru yolu bulabilir, diyebilirsiniz. Keşke öyle olsalar, birbirlerine sövüyorlar, iftira ediyorlar. Sorumsuzluğu, özgürlük sayıyorlar. Bilinçli, kendisinden,
ülkesinden ve insanlıktan sorumlu yazarlarımıza gölge düşürebilirler
mi kuşkusundayım da... Mart 2013 Yazarın Önceki
Yazıları: |
|
