 |
|
Yalçın
DİKER |
 |
|
Anı
Yaşamak Sinir
içinde salona girdiğinde burnundan soluyarak "Kimi insan
yaşamasını bilmiyor, bilmediğiyle kalsa yine iyi, bir de başkalarının
yaşamasına engel oluyor" diyordu. "Kendi yaşamasını bilmiyor, bilmediği gibi başkalarının yaşamasına da engel oluyor. Oysa şöyle kafasını kaldırıp da bir baksa gökyüzünün, dağların ve denizin güzelliğini bir görebilse…" Üzerinden 30 yıla yakın süre geçmiş. Köprünün altından çok sular akmış. Dünya değişmiş, Türkiye değişmiş, biz değişmişiz. Çok kutuplu dünya kendini tek kutuplu kapitalist düzene bırakmış… Türkiye'de birinci cumhuriyet sona ermiş, Türkiye yeni dünya düzeninde yerini alma hazırlıklarını hızlandırmış… Kader bizi de almış bambaşka bir ülkede bambaşka mecralara, maceralara sürüklemiş. Hayatın harala-gürelesi içinde, elbette hepimiz bir yandan kaygılar içinde yaşarken, bir yandan da hayatın tadını çıkarmaya çalışıyoruz. Çalışıyoruz çalışmasına da, ne kadar başarılıyız bu konuda? Kafamızı kaldırıp da gökyüzünün, dağların ve denizin güzelliğini görebiliyor muyuz? Acıkmadan tokluğu, parasız kalmadan tasarrufu, hastalanmadan sağlığı, yitirmeden sevdiklerimizin değerini bilsek. Çocuklarımızın her yaşının tadını zamanını kaçırmadan çıkarabilsek… Sabahları gidilecek bir işe, akşamları dönülecek bir eve, sarılıp uyuyacak bir eşe, başımızı gömerek koklayacak çocuklara sahip olmanın tadını çıkarsak.. Mutlu olmanın ve başarmanın yöntemlerinden birisi de, içinde bulunulan güzelliklerin farkında olmak ve bunun için şükretmek olsa gerek. Bana kalırsa yaşadığımız güzellikleri ve mutlu olmamız gereken hususları yazıya dökmeli, sonra da sabah akşam okumalıyız. Bu listeyi de aklımıza geldikçe geliştirmeli, özelikle de sıkıntılı olduğumuzu düşündüğümüz anlarda açıp okumalıyız. Örneğin ben kendi adıma şükretmeliyim ki, Çocuklarım var, sağlıklı analarına babalarına saygılı ve topluma yararlı, Anam babam kardeşlerim sağ, Özgür bir ülkede, özgür ve diğerleriyle eşit bir vatandaş olarak yaşıyorum, Sevdiğim insanla birlikte başımı sokacak bir evim, yaşlandığımda kimseye muhtaç olmadan yaşayacağım bir sosyal güvencem var, Geceleri yatağa
yattığımda, sabahları sokağa çıkarken hayatımdan, güvenliğimden
endişe etmiyorum, Kışın üşümüyor, yazın tatile gidebiliyorum. Bütün bu düşüncelerimi Bizim Anadolu gibi saygın bir gazetede memleketten 10 bin kilometre uzakta kendi dilimde sizlerle paylaşabiliyorum… Çok şükür, çok şükür… Yaşıyorum… Ekim 2010 Yazarın önceki
yazıları: |
|
