 |
|
Yalçın
DİKER |
 |
|
Farklı
Bir 24 Nisan
Her sene olduğu gibi bu sene de 24 Nisan günü Türkiye Büyükelçiliği'nin karşısındaki parka protesto gösterisi yapmak için gelen Ermeni Diyasporası, alanda kendilerini bekleyen Türkleri ve Azerbaycanlıları görünce şaşırmış olsa gerek. Türkiye Türkleri gibi Diyaspora Türkleri de genelde 'adam sen de'ci. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın zihniyetinde olduğumuzdan mıdır, imparatorluk mirasçısı oluşun özgüven duygusu mudur, bu duyarsızlığın nedenini bilemiyorum. İki ayrı diyasporanın, ufak tefek sataşmaları ve bir iki kendini bilmezi saymazsak aynı meydanı bu kadar uygar şekilde paylaşması Kanada'nın hoşgörü ve demokratik atmosferi ile bağlantılı olsa gerek. Bu tür gösterilerin ilkini tam on üç yıl önce, 2000 yılında yine bir 24 Nisan günü Parlamento binasının karşısında yapmıştık. Rahmetli Aydın Yurtçu ve Yılmaz Ekinci iki otobüs dolusu Montreal Türk'ünü de yanlarına alıp gösteriye gelmişlerdi. Dernek Başkanı Bülent Günay'ın evinde eski tüfek Hakkı'nın 1980 öncesi deneyimlerinden yararlanarak pankartlar hazırlamış, sloganları belirlemiş ve Montreal'den gelen gruptan seçilen güvenlik görevlilerinin kollarına birer pazubandı takılarak topluluğun disiplini ve taşkınlaşmasını önlemiştik. Yoldan arabayla geçen bazı gençlerin küfürleri eşliğinde "Vur, Vur inlesin Senatör dinlesin" gibi anlamsız sloganları engellemeye çalışarak ilk defa Kanada toplumunun karşısında arz-ı endam eylemiştik. Federasyon eski başkanlarımızdan Sevgili Demir Delen de ağır hastalığına rağmen Toronto'dan gelip Federasyon adına bir basın bildirisi okumuştu. Ottava Türkleri ısrarlı davetlerimize rağmen nedense pek ilgi göstermemişlerdi. O zaman Türkiye elçiliği önündeki gösteriyi önemsemiştik. Bu sene yapılan gösteride ise Parlamento bacağı önemsenmedi. Elçiliğin karşısındaki gösterilerde ise Türk tarafı ağırlıklı olarak Ermenilerin işgalinde olan Dağlık Karabağ konusunu öne çıkarırken, Ermeni konuşmacılar Büyükelçi Babalı ve Türkiye'ye yükleniyordu. Katılımcılar arasında hatırı sayılır oranda çocuk da vardı. Böyle bir toplantıya 6-10 yaşlarındaki çocukların katılımı ve küçük yaşta Türklere düşman olarak yetiştirilmeleri ne kadar doğru, ayrı bir tartışma konusu.
Ermeni Diyasporası yılların verdiği deneyimle elbette çok daha hazırlıklıydı. Sayısal olarak Türklerin bir kaç katıydılar. Sahne, ses sistemi, güvenlik görevlileri, konuşmacılar, marş ve müzikleriyle Türk tarafını gölgede bıraktılar. Ama Türkler de azimli ve kararlıydı. Sayıca az olsa da, birlik ve beraberlik içindeydi. Gösteriler olaysız tamamlandı; her iki taraf da otobüslerine binerek şehirlerine geri döndü. Ermeniler tespit edebildiğim kadarıyla iki otobüsle Montreal'den yedi otobüsle de Toronto'dan gelmişlerdi. Bu gösteri Türk
diyasporasının gücünü test etmesi bakımından yararlı olmuştur. Seneye
ve özellikle 2015 için çok daha kapsamlı bir şekilde hazırlık yapılması
gerekmektedir. Türk Dernekleri Federasyonu (veya gönüllü bir sivil hazırlık komitesi) seneye hangi görüşe veya gruba yakın olduğuna bakmaksızın bütün Kanada Türklerini ve Azerbaycanlı kardeşlerimizi kapsayacak bir hazırlıkla hem Parlamento binası karşısında hem de Elçilik binası karşısında yapılacak bir gösteriye hazır olmalıdır. Ama daha da önemlisi, Ermeni ve Türk diyasporaları arasında empati yaratacak, medeni temasların başlatılması olsa gerek. Çatışan taraflar arasındaki anlaşmazlıkların çözümü birbirini anlamaktan geçer. Birbirini anlamanın en etkili yollarından birisi ise kendini karşındakinin yerine koyabilmek, yani empati yapabilmektir. Biz Ermenileri, Ermeniler bizi ve Azerbaycanlı kardeşlerimizi anlamaya çalışmalıdır. Son olarak şunu
da eklemekte yarar var: Montreal'den, Toronto'dan, Hamilton'dan
yüzlerce kilometreyi kat edip gelenlere rağmen Ottava Türklerinin
katılımı yine çok kısıtlıydı. Ottava Türklerinin bu tür etkinliklere
daha çok sayıda katılmaları çok daha kolay ve zahmetsiz olacağı
gibi, diyaspora Türklerinin görünürlüğüne ve dolayısıyla milli davalarımıza
çok yardımcı olacaktır. Mayıs 2013 Yazarın önceki
yazıları: |
|
